Η ψωρίαση είναι μια χρόνια, πολυπαραγοντική, φλεγμονώδης δερματοπάθεια.  Πλήττει περίπου το 1,5-3% του γενικού πληθυσμού και μπορεί να πρωτοεμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα δυο φύλα προσβάλλονται εξίσου συχνά και η λευκή φυλή περισσότερο από τις άλλες.

Στο υγιές δέρμα, τα επιφανειακά δερματικά κύτταρα αναπτύσσονται στα κάτω στρώματα του δέρματος και αργά ανεβαίνουν στην επιφάνεια. Στην ψωρίαση, η χρόνια φλεγμονή προκαλεί αυξημένη ταχύτητα αντικατάστασης των κυττάρων του δέρματος, ερυθρότητα, πάχυνση του δέρματος και σχηματισμό της ψωριασικής πλάκας. Ο κύκλος αντικατάστασης των επιφανειακών κυττάρων διαρκεί στους περισσότερους ανθρώπους έναν περίπου μήνα, ενώ αντίθετα, στα άτομα με ψωρίαση, μόνο λίγες ημέρες.

Τα τελευταία χρόνια αρχίζει να γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτή η συστηματική φύση της νόσου. Η ψωριασική αρθρίτιδα, το μεταβολικό σύνδρομο (υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης, υπερλιπιδαιμία, παχυσαρκία), η κατάθλιψη και η αυξημένη προδιάθεση για καρδιαγγειακά νοσήματα (έμφραγμα μυοκαρδίου κ.α.) έχουν συσχετιστεί άμεσα με την ψωρίαση. Γίνεται λοιπόν αντιληπτή η σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και εξατομικευμένης θεραπευτικής προσέγγισης ασθενών με ψωρίαση.

Είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αλματώδη βήματα στη θεραπευτική αντιμετώπιση της ψωρίασης, ανάλογα πάντα με την έκταση και βαρύτητα της νόσου στον κάθε ασθενή. Τοπική αγωγή, φωτοθεραπεία, συστηματική αγωγή με κυκλοσπορίνη/μεθοτρεξάτη/ασιτρετίνη καθώς και τα νεότερης γενιάς φάρμακα, οι βιολογικοί παράγοντες, αποτελούν τις διαφορετικές θεραπείες που υπάρχουν στη διάθεση του θεράποντα ιατρού. Η εξατομικευμένη αγωγή, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του κάθε ασθενούς, μπορεί να προσφέρει ένα άριστο μακροχρόνιο αποτέλεσμα με απώτερο σκοπό την βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς σε όλα τα επίπεδα.